22 maja 1995 roku Jan Paweł II odwiedził diecezję bielsko-żywiecką. W ciągu jednego dnia zatrzymał się w Skoczowie, Bielsku-Białej i Żywcu. Była to kontynuacja jego pielgrzymki do Czech, gdzie dzień wcześniej, w Ołomuńcu, kanonizował św. Jana Sarkandra.
Wielki Post to wyjątkowy czas duchowej odnowy, który św. Jan Paweł II przeżywał z głęboką wiarą i pokorą. Każdego roku zanurzał się w modlitwie, poście i jałmużnie, przypominając wiernym o znaczeniu nawrócenia. Jego życie było świadectwem, że Wielki Post to nie tylko wyrzeczenia, ale przede wszystkim droga do głębszej relacji z Bogiem i drugim człowiekiem. Jakie praktyki podejmował papież i czego możemy się od niego nauczyć?
To już ostatnia część serii „Spotkania z Janem Pawłem II”, w której ks. Paweł Ptasznik dzieli się wyjątkowymi doświadczeniami związanymi z Ojcem Świętym oraz swoją pracą dla niego i z nim. Dziękujemy za niezwykłe świadectwo, którym Ksiądz podzielił się z nami, ukazując nie tylko osobiste wspomnienia, ale i kontekst historyczny. W tej części rozmowy poprosiliśmy Księdza o przybliżenie miejsca ważnego dla Polaków.
Środa Popielcowa to moment, który w Kościele katolickim wyznacza początek czasu pokuty i nawrócenia. Dla św. Jana Pawła II miała szczególne znaczenie, ponieważ wprowadzała go w okres głębokiej refleksji nad tajemnicą Krzyża i Zmartwychwstania. Jego sposób przeżywania tego dnia jest inspiracją dla wszystkich, którzy pragną dobrze rozpocząć Wielki Post.
